Een vrolijke kerst?

1e kerstdag, voor veel mensen een gezellige dag met familie en vrienden, lekker uitgebreid eten, ..... Kortom een dag waar al lang naar uit gekeken is. Voor veel patiënten van het St. Mary's Hospital in Rehoboth is dat vandaag echter niet het geval....

...Vanmorgen uit de kerkdienst zijn we samen met een groep vrijwillers van het RKC en vadertje kers(in dit geval niet Daan, maar een lokaal iemand) naar dit ziekenhuis gegaan om de mensen daar te bemoedigen met een praatje en kleine cadeautjes om ook hen het gevoel te geven dat ze niet alleen zijn op deze mooie dag. Wat mij (Jan Jaap) erg aansprak waren de met TBC(tuberculose) besmette mensen en de ondervoede kinderen. Vanuit een mooie kerstdienst een half uur daarvoor sta je ineens oog in oog met een jongetje van misschien 1 jaar oud dat in de gang op een klein matrasje ligt met in zijn neusje een infuus waaruit hij zondevoeding ontvangt. Hij ligt er zo levensloos en mager bij dat je je haast niet voor kunt stellen dat hij het zal halen. Tegelijkertijd stroomt de voeding die hij binnenkrijgt er weer uit vanuit zijn onderste omdat zijn tere lichaampje het nog niet kan verwerken. Daarnaast zit een meisje van misch 2 jaar oud die net hersteld is van ondervoeding en al weer wat aan begint te sterken. Bij haar is ook nog niet veel levendigheid te ontdekken maar wellicht is dit wat verlegenheid.
Vervolgens lopen we een kamer binnen waar ik 3 met TBC besmette en vermagerde mannen aantref waarvan één meteen mijn aandacht trekt. Een oude man van in de 80 die ligt te kremperen in zijn bed en waar weinig leven meer in lijkt te zitten. Wanneer ik deze man probeer aan te spreken en ik een kort gebed over hem uitspreek gebaard hij me om hem overeind te helpen. Wanneer ik hem ondersteun voel ik zijn ribben die ik met mijn vingers kan tellen. Terwijl hij overeind is gekomen komt er een prachtige glimlach op zijn gezicht en bedankt me voor mijn hulp. Eenmaal weer thuis gekomen en terugdenkend aan dit moment lijkt het of je hart in 1000 stukken breekt. Denkend aan wat er voor mij nog komen gaat deze dag en waar ik misschien nog niet eens in alles tevreden mee ben, terwijl deze man die eerst leek weg te kwijnen van de pijn en de leegte in zijn hart al met een klein gebaar blij kan worden. Wat moet ik dan nog veel leren en bedenk ik meteen dat het zo belangrijk is om mensen als deze zo nu en dan een bezoek te brengen. Al zeg je niks en laat je alleen al merken dat er iemand is die aan ze denkt door alleen maar bij ze te zijn.. En dan blijft de vraag in mijn hoofd rondhangen; Wat zou deze man zijn kerstgedachte zijn?..

Dit wou ik gewoon even delen. Dit bericht is echt niet bedoeld om mensen een schuldgevoel op te leggen. Ik werd hier zelf gewoon door aan denken gezet. Ik wens jullie verder allemaal hele fijne en mooie kerstdagen met familie en vrienden toe en hoop jullie snel weer te spreken..

Groeten,
ook namens Joanneke,

Jan Jaap