terug in NL

We zijn alweer 11,5 weken terug in Nederland.

Wat gaat de tijd toch snel!

Ondertussen zijn we allebei alweer volop aan het werk.

Jan Jaap doet van alles en nog wat. Hij werkt op dit moment veel op een zelfstandig wonen groep in Harderwijk. Verder heeft hij veel met een vriend van ons gewerkt en grondboringen gedaan, hij is met de stratenmakers meegeweest, sloopwerkzaamheden en ga zo maar door.
Hij heeft een aanbieding gekregen om een opleiding te doen binnen ‘s Heerenloo. Hij is aan het kijken wat het beste bij hem past.

Ik (Joanneke) werk op dit moment bij Ruchama in Raalte.
Dit is een vrouwenopvang waar vrouwen met kinderen kunnen wonen. Zie voor meer info: http://www.dehoop.org/site/ruchama Nee, dus even niet in het onderwijs. Ik heb echt het idee dat ik hier op de goede plek zit op dit moment. En het is echt een hele uitdaging omdat ik hier geen opleiding voor heb gedaan en het gewoon ontzettend mooi werk is..Eigenlijk is het werk best vergelijkbaar met wat ik deels in Namibie heb gedaan.. wie weet in de toekomst nog SPH. Ik heb het er iig heel erg naar mijn zin! Maar ik wil graag naast dit werk af en toe nog wat invallen in het onderwijs en dan het liefst speciaal onderwijs.

Natuurlijk missen we Namibie nog wel.

Een paar weken terug zat ik er best wel doorheen.
Al die verwachtingen vanuit mensen in NL, de drukte, zoveel afspraken die we nog moesten (moeten) maken met mensen (veel leuke hoor!) en verder nieuw werk, nieuw huis etc etc.
Dan verlang ik weer terug naar de rust in Namibie!

Het vergt meer moeite om weer in te passen in Nederland dan dat we verwacht hadden.
We hebben dus even rust in moeten bouwen. Minder afspraken ‘s avonds. Dit heeft heel veel rust gegeven al moeten we nog steeds duidelijk grenzen aangeven.
Jan jaap gaat het wel allemaal wat gemakkelijker af, echt een man die zich minder druk maakt om verwachtingen van anderen, die thuis en werk goed kan scheiden ed.

Verder zijn er momenten dat we de mensen daar heel erg missen.
Vooral als je weer iets leest of hoort over de kinderen daar. Of een vergelijkbare situatie tegen komt.
Gelukkig worden we goed op de hoogte gehouden en we kunnen elke moment waar we ook maar zijn voor de mensen daar bidden!
Maar toch... je bent er niet meer bij, je heb niet direct grip op de situaties die zich voor doen.
Gelukkig is er een goed team daar aanwezig, maar we missen de kids en het team wel hoor!

Verder hebben we weer moeten wennen aan heel veel kleine dingen:
- Regelmatig (nog steeds) aan de verkeerde kant van de auto in willen stappen
- Verkeerde kant van de weg gaan rijden
- Het brood wat ze in NL in 1 keer veel groter hebben gemaakt (na een paar dagen kwam ik erachter dat het brood hier altijd zo is geweest maar dat het in Namibie gewoon veel kleiner was)
- De eerste dagen zei ik als ik een winkel uitliep: nou lekkere dag nog. (in Namibie zeiden we: lekker dag) ik moest er echt over nadenken hoe we dit altijd in NL deden.
- De was kun je gewoon buiten laten hangen in NL (op het begin wilde ik buiten alles op gaan ruimen voordat we gingen ivm dat het gestolen zou kunnen worden haha)
Jan Jaap zijn zwembroek is in Namibie van de waslijn gestolen dus in een winkel vertelde ik dat hij een nieuwe zwembroek moest kopen omdat die van hem gestolen was. Hierop was de reactie: ‘welke gek gaat nu een zwembroek stelen’ mmm ow ja, zulke situaties kennen ze hier in NL niet ;)
- Heel cliche maar het is echt waar. We moesten (wordt al iets minder) er heel erg aan wennen dat de mensen hier heel veel eten weggooien. In Nambie werden de vuilniszakken gestolen dus je gooide echt geen eten weg, want dit kon je niet verantwoorden.
- In Kampen is er zoveel veranderd aan de wegen dat ik even niet wist waar ik langs moest
- Verder winkels die er niet meer zijn, fietspaden wegen die aangelegd zijn etc
- Soms nog afrikaanse woorden gebruiken (wordt steeds minder)
- Alle baby’s die geboren zijn.
Zo kan ik nog wel even door gaan...

Gister avond was er nog een situatie, ik wilde de cola fles in de prullenbak gooien.
In Namibie worden alle flessen gewoon weggegooit, zit geen statiegeld op.

Al met al een hele omschakeling. Op het begin is het nog nieuw voor mensen dat we terug zijn maar iedereen gaat hier natuurlijk weer door met zijn of haar leven.
Wij natuurlijk ook maar ik merk dat er de laatste weken steeds weer herinneringen boven komen. Op mijn werk zeggen de vrouwen al ‘ow, komt ze weer met haar Namibie hoor’ haha. Op het begin leef je in een roes en denk je er niet echt aan terug maar nu komt er steeds meer boven.
De situatie hier is voor heel veel mensen niet zo snel veranderd maar voor ons wel..
Maar dan besef ik me ook weer dat we eigenlijk nog maar heel kort geleden terug zijn gekomen en dat we ook wel echt een hele tijd weg zijn geweest...

We weten wel dat het goed is om weer terug te zijn, maar natuurlijk blijven we het missen.
We hopen echt binnen twee jaar weer terug te gaan om te kijken hoe het dan met iedereen in Namibie is.


Liefs, Joanneke

5 reacties:

Daan,Anja,Jarno,Macy en Damian

Een heel duidelijk weergegeven verhaal en oohh zo herkenbaar!!Ons wil maar net se;ons is lief vir julle,drukkie van ons!!

 

Zo herkenbaar!

 

Wij missen jullie ook hoor! Kon je maar het beste van 2 werelden samenvoegen...Bedenk idd dat je nog mar net terug bent en lekker jullie tijd moeten nemen om te wennen! Lekker dag!

 

zo te lezen een hele omschakeling!!! doe het rustig aan!!! liefs uit den haag (robert en mirjam)

 

Hee lieverds!
Mooi verhaal Joan, tof dat je hier schrijft.
We wensen jou en JJ een hele goeie tijd, samen met/om te aarden én samen met anderen. (vrienden, kerk, werk) Ik bid voor (nieuwe) vriendschappen en richting voor jullie toekomst.
Jullie zijn kanjers!
Liefs!
Mieke, Paul en Ezra

 

Een reactie posten